TAMER ŞAHİNOĞLU

12 - 30 Kasım 1996

Tamer Şahinoğlu, sanatı, özellikle de resmi hiç kafasından çıkaramamış bir ‘naif’ o. Sözcüğün kaynağını oluşturan Latince ‘nativus’a çok da uygun olarak çocuksu, saf bir duyarlılığı gözlemek olası çalışmalarında. İçinde insan ya da insana dair her şeyin bulunabildiği ortamları, görünümleri seviyor; ama en çok da Ege’nin izlerine raslanıyor

yapıtlarında “Bana ilham verdiğine inandığım Ege’nin sıcaklığına, insanıyla, doğasıyla kısaca tüm bir yaşamıyla Ege’ye rastlayabilirsiniz resimlerimde. Fakat hiç biri, herhangi bir yerin doğrudan benimsemesi olamıyor. Dayanamayıp fotoğraf çektiğimde bile, çalışmaya başlayınca sadece aklımda kalanları aktarıyorum tuvalime. Fotoğrafa bakarsam, yaptığımın benim tablom olacağından endişem var; çünkü fotoğrafı resmetmek istemiyorum. Benim gibi ’detaycı romantik’ birinin belleğinde kalanlarla, olmasını arzu ettiklerimin bir karışımı olmalı onlar” sözleriyle resmini tanımlayan Şahinoğlu’nun ikinci kişisel sergisini onurlandırmanızı dileriz.

 Fatma Ekeman